Sonuç olarak

SONUÇ OLARAK

Türk tiyatrosunun durumuna kuşbakışı baktığımızda şunları görüyoruz: Bugün Devlet Tiyatrolarının öncülüğünde tiyatroyu yurt çapında yaygınlaştırma yönünde belirgin bir atılım vardır. Okullarda tiyatro çalışmaları yapılmakta, eğitimde yaratıcı drama yönteminin kabul görmeye başladığı görülmektedir. Devletin özel tiyatro topluluklarına da bir ölçüde yardım sağlaması, yerel yönetimlerin, kimi özel kuruluşların tiyatroya destek vermesi olumlu gelişmelerdir. Buna karşın, Türk tiyatrosunu çağdaş tiyatro platformunda temsil edebilen çok az örneğimiz var. Bu yetersizliğin başlıca nedeni, sahte değerlerin medya aracılığı ile gençlere dayatıldığı şu ortamda yaşamın anlamı konusunda bizi aydınlatan, sahnelerimizde insanımızın dramını yansıtan, değerlerimizi çağdaş insanlık değerleri mihenginde sorgulayan, gerçeklere değişik açılardan bakabilen, özgür ve özgün, yaratıcı ve dinamik bir Türk tiyatrosundan söz edecek birikime henüz ulaşılamamış olmasıdır. Dünyada sahne sanatlarına egemen olan modern ya da modern sonrası eğilimlerin bilincinde olan yürekli yönetmenlerimizin sahnelemede denedikleri yeniliklerin çarpıcılık sınırını nadiren aştığını, ele alınan eserin özündeki cevheri parlatacak yetkinliğe ender olarak eriştiğini görüyoruz.   Genellikle tartışma konumuz, popüler tiyatro etkinliklerinde düzeysizlik, ciddi üretimde yetersizlik, deneysel çalışmalarda yüzeysellik oluyor. Tiyatromuza çağdaş bir kimlik kazandırma arayışı içinde olanların, yaratıcı gizilgücünü yitirmiş ulusal ve geleneksel kaynaklardan mucize yaratacak formüller üretme çabası da çoktan iflas etmiş durumdadır.

Öte yandan, yavan ve yalan bir düş dünyasında avutulmaya alıştırılmış olan seyircimiz tiyatroda hoşça vakit geçirmekten, müzik ve dansla renklendirilmiş sahte gerçekler dünyasında birkaç saat avunmaktan fazlasını talep etmemeye başladı. Tiyatromuzun kendini kanıtlamada zorluk çekmesinin, seyircinin de fazlasına istekli olmamasının nedenlerinin başında oyun üretiminin çok masraflı, seyircinin as’al derdinin ekonomik odaklı olmasıdır kuşkusuz. Yazarlarımızın yaratıcı çabalarını oyun yazarlığına yöneltmeleri, ödenekli tiyatrolarımızın kendilerini yenileme yolunu açacak yasaların çıkmasında ısrarlı olmaları, özel tiyatro topluluklarımızı rahatlatacak tedbirlerin alınması, yayın organlarımızın tiyatro ile ilgili yazılara daha fazla yer vermeleri, en önemlisi, seyircimizin iyi ve doğru tiyatroya olan talebinin artması tiyatromuzun bu darboğazdan çıkmasını sağlayacaktır.