|
Uygarlığın Doğduğu Şehir: Şanlıurfa
İlkçağdan Günümüze Urfa'da Sanat ve Edebiyat
Cumhuriyet Dönemi (1923-2000) Prof. Dr. Abdülkadir KARAHAN
(Edebiyat Tarihçisi) 1913 yılında Siverek ilçesinde doğdu. İzmir Muallim
Mektebi Orta bölümünü, İzmir Lisesini, Yüksek Öğretmen Okulunu, İstanbul
Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü 1939 yılında bitirdi. Bir süre Edebiyat Öğretmenliği yaptı. 1947’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat
Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Şubesi Eski Türk Edebiyatı Kürsüsü, Osmanlı
Edebiyatı ve Metinler Şerhi Edebiyatı Bölümünde Doktor Asistan olarak atandı.
1948’de ilmi araştırmalar için Fransa’ya gitti. 1950’de Fransa Sorbonne
Üniversitesi, Hocaları Hazırlama ve Olgunlaştırma Yüksek Okulundan ve dünya
çapındaki Fonetik Enstitüsü’nden diploma aldı. 1952 yılında Fransa’dan döndükten
sonra doçentlik tezini ikmal ederek Eski Türk Edebiyatı doçenti oldu. 1963-71
yılları arasında Eski Türk Edebiyatı Profesörü olarak hizmete devam eden
Karahan, 70 yaşını doldurarak emekli olduğu 1 Ocak 1983 tarihine kadar, Eski
Türk Edebiyatı Kürsüsü Başkanlığını, 15 yıl yürüttü. 27 Temmuz 2000 tarihinde
İstanbul’da vefat etti. Özellikle Divan Edebiyatı’nda bir otorite olan A.Kadir Karahan, bu konuda
sayısız eserler yazmış, binlerce konferans vermiştir. Yaptığı araştırmalarla
Türk Edebiyatına, Urfa kültür ve sanatına büyük katkıları olan Karahan, yaşadığı
dönemde başta Şair Nâbi olmak üzere, Şair Şevket, Hikmet ve Saffet hakkında
engin bilgilere sahip bir canlı kütüphâne idi. Yazım hayatına şiirle başlamışsa
da daha sonra inceleme ve araştırmaya önem vermiş, birçok şairin şiirleri
üzerine etüdler yapmıştır. Yaşamında ve eserlerinde Urfa’ya özel bir önem veren
Karahan, Türk Edebiyatı’nın duayenleri arasında sayılmıştır. Eserlerinden bazıları şunlardır: Güneşin Doğduğu Yurt (1934), Fuzûli’nin Mektupları (1948), Nâbi (1953), Nef’i
(1954), Fatih, Şair Avni (1954), Türkiye’de Muhammed İkbal (1962), Eski Türk
Edebiyatı (1976), Urfalı Mehmet Şevket ve Şiirleri (1991).
|