|
Mezar Ziyareti  Mezar ziyaretine her zaman gidilir. Özellikle arife günleri ve bayramlarda mezar ziyaretleri yapılır. Bayramlarda mezarlıkta çocuklara şeker dağıtılır.
Mezar çiğnemek çok günah sayılır. Mezar çiğnendiği zaman, “Ölü avazı çıktığı kadar bağırırmış. Öyle bağırırmış ki, sesi yedi kat göğe çıkarmış.”
Mezarların başına akasya, çam dikilir; rüzgarla birlikte akasyanın yaprakları döküldükçe ölünün günahları da dökülür.
“Düğünümüz de, ölümüz de birdir bizim” diyen yöre halkı ölüsüne çok değer vermektedir. Ölünün ardından yapılan tüm uygulamalar, geçmişte olduğu gibi, günümüzde de yapılmaktadır. Yapılanların tümünün nedenini, yöre halkı, “ölünün rahata çıkması, eziyet çekmemesi” şeklinde ifade etmektedir.
Kültürün birçok alanında olduğu gibi, Ahlat ölüm adetlerinin inanışa dayalı uygulamalarında da çok belirgin bir değişim göze çarpmamaktadır. Buna örnek olarak, günümüzde de halen titizlikle uygulanan yedi, kırk ve elli ikinci gün mevlit ve yemeklerini verebiliriz. Değişen kültürel ve ekonomik yapıyla birlikte ölü adetlerinin bazı uygulamalarında da değişim olduğu gözlenmektedir. Buna örnek olarak da, geçmişte evlerde bahçelerde ölüler yıkanırken, günümüzde bu görevin belediye tarafından üstlenilmesini verebiliriz.
|