|
ÖZEL TİYATRO TOPLULUKLARI Yirminci yüzyılın ilk yarısında özel tiyatro topluluklarının Tanzimat’tan bu
yana başlatıp geliştirdiği tiyatro yaşamı canlılığını korumaktadır. Meşrutiyet
döneminden kalma toplulukların sık sık dağılıp yeni adlar altında toplandığı,
İstanbul’un mevcut tiyatro binalarının birinden öbürüne geçerek ya da sinema
salonlarından dönüştürülen sahnelerde temsiller verdiği, Anadolu kentlerinde
turneye çıkarak varlıklarını sürdürmeye çalıştığı görülür. Savaş döneminin ve
sonrasının ekonomik sorunlarından kaynaklanan dağınıklık ve savrukluk otuzlu
yıllarda aşılmaya başlamıştır. Benliyan Operet Kumpanyası, İstanbul Operet
Heyeti, Hale Opereti, Muhlis Sabahattin, Cemal Sahir Yeni Operet Heyeti,
İstanbul Şehir Opereti gibi topluluklarda hafif oyunlar, müzikli komediler,
operetler sergilenir. Kırklı yıllarda İstanbul’da, Avni Dilligil’in girişimiyle
kurulmuş olan Ses Opereti, bu gruptan ayrılan birkaç sanatçının kurduğu İstanbul
Opereti, Şen Ses Opereti, Sadi Tek, Muammer Karaca’nın işbirliğiyle kurulmuş
olan Yeni Halk Opereti, Tevfik Bilge Tiyatrosu, Atila Revü Topluluğu, İstanbul
Vodvil Tiyatrosu, Seniye Tepsi Tiyatrosu, Toto ve Sıtkı Akçatepe Tiyatrosu, Vahi
Öz Opereti, Çığır Sahne, Saat 6 Tiyatrosu gibi, müzikli komedi ve vodvil türünde
oyunlar sergileyen özel toplulukların çoğunlukta olduğu görülür. Ellili yılların
önemli tiyatro olaylarının biri, perdesini 1955’de Etnan Bey Duymasın adlı
politik güldürüyle açmış olan Karaca Tiyatro olmuştur. Muammer Karaca’nın
kurduğu ve yönettiği bu tiyatro 4000 kez seyirci önüne çıkan Cibali Karakolu
adlı oyunla izlenme rekoru kırmıştır.
|